Onlangs waren we op wijnreis in Oostenrijk (dit verhaal lees je hier) en aten we in een Heurige (spreek uit: hoirieke). Heurigen zijn typische en in Wenen razend populaire wijntaveernes, met rood geblokte kleedjes en grote stukken varkensvlees. Daarbij eet je broodjes met verschillende smeersels van reuzel. Allemaal hartstikke traditioneel en handig bovendien, al dat vet, als je de rest van de dag in de wijngaard moet werken.

Kosmopolitische luxe, please!
Eenmaal thuis snakte we naar wat meer kosmopolitische luxe en verfijnde smaken en kwam dat even goed uit, want er bleek een nieuwe zaak geopend in Amsterdam die precies dit beloofde. In het bruisende Houthavensgebied zit het goednieuwe Restaurant ZA in een hoekgebouw met uitzicht op het water.

Cosmopolitan chic interieur, mooi!

Marmeren tafels en koraalblauwe stoelen
Restaurant ZA is prachtig. Kan zo in een interior design blad. Denk marmeren tafels, messing details, koraalkeurige stoffen, warme eikenhouten panelen en moderne custom-made meubelen. Wij houden van dit soort stadse zaken met grootse gebaren en voelen ons meteen welkom. Helemaal als er in een split-second ook nog eens een uiterst vriendelijke jongen met de cocktailkaart aan komt zetten.

Op cocktailreis door de Mediterranee

Cocktails & Mocktails
Het cocktailmenu maakt meteen duidelijk waar het hier om draait: de Mediterrane keuken. De beroemde aperitivo-cultuur van Italië, Griekenland met z’n authentieke spirits, het specerij-rijke Marokko en Spanje met z’n invloedrijke barindustrie; ze zijn allemaal vertegenwoordigt op de cocktailkaart  en fijn: alle cocktails zijn ook als mocktail te bestellen. We bestellen twee keer de Italiaanse Saffron Bellini, waarvan eentje zonder alcohol. Heerlijk bij ons eerste voorgerechtje: rauwe plakjes tonijn met yuzu. Opvallend trouwens hoe populair citrusvruchten als yuzu zijn, lately. Chefs en bartenders strooien er lustig op los. Prettig, zuur in de keuken houdt een avond lekker fris. Ook bij Restaurant ZA wordt veel met citrus gewerkt.

Tonijn met yuzu: mmm!

Op wijnreis langs de Mediterrane kust
Ook de wijnkaart voert langs de Mediterrane kust met toegankelijke en complexe exemplaren uit usual suspects Italië en Spanje, maar ook Kroatië en Griekenland zijn vertegenwoordigd. Of we willen beginnen met een Pinot Grigio? Prima! Want Pinot Grigio is misschien niet de spannendste witte wijn uit Italië, het is wel een wijn die de zon laat schijnen. Van vers groene appeltjes tot geurende lentebloesem, van knisperende citrus tot sappige peren: bij de eerste slok proef je het Italiaanse leven en vergeet je even het grauwe novemberweer. Daarnaast is de elegante eenvoud van Pinot Grigio een perfecte kick-off van een diner: Pinot Grigio is doorgaans licht (maar zeker niet waterig), easy-going (maar wel met karakter) en behept met een knisperende frisheid (maar zonder zijn toegankelijkheid te verliezen).

Een heerlijk rommelige Mediterrane toestand met burrata linksonder

Kleine bordjes, grote bordjes
Met z’n tweeën wordt aangeraden om vier bordjes te bestellen, om te delen, en alles wordt tegelijkertijd op tafel gezet. We bestellen de gegrilde broccolini met burrata en citrus, gegrilde octopus met limoensaus en de pizza parmigiana met geroosterde aubergine. Hoewel het hier helemaal vol zit, hoeven we niet lang te wachten en dat is fijn, want wat ziet het er allemaal goddelijk uit bij onze buren.

Love Thy Neighbour
Van delen en buren moet je trouwens wel houden, want sommige tafels staan heel dicht naast elkaar, iets om rekening mee te houden als je romantisch wilt dineren – intieme tafeltjes zijn er ook. Evenals lange tafels voor rasechte socializers of uitgeprate stellen en ronde tafels voor vier of meer personen. Ook is er een chef’s table en een private dining gedeelte.

Royaal, sappig, zalig. Octopus zoals je ‘m in Spanje eet

Ok, nog ééntje dan
De bordjes die uit de open keuken van ZA’s chef Vincent Foppen komen, de jonge chef werkte eerder bij Eleven Madison Park in NYC, Lysverket in Noorwegen en restaurant De Echoput, zijn bord aflikkend lekker. De gegrilde octopus is royaal en heeft precies de goeie bite, de burrata is romig maar niet té en spannend met de citrus en knapperige brocollini. Goddelijk is de pizza. Licht, knapperig en elegant, dit smaakt en smeekt om meer. We skippen het dessert maar sluiten af met de klapper van de kaart: pizza Antonio’s, met twee soorten kaas (mozzarella en taleggio) en truffel. Hemels! Wanneer mogen we weer?

Pizza met truffel, hemels!

Meer drink, eet en reistips? Volg me gerust!